Dames 1 was bijzonder avontuur

‘We halen er nog even het maximale resultaat uit’

Zoals een lied van Marco Borsato zei: afscheid bestaat niet. Vaak inderdaad niet in het kleine volleybalwereldje. Voor mij is het afscheid van Orion wel gekomen.

Dit is de laatste zaterdag dat ik in de SaZa-hal langs de lijn sta. De laatste keer dat ik die overheerlijke pastamaaltijd van Lola Doetinchem voor de wedstrijd mag eten. Natuurlijk zal ik zeker nog eens bij www.lola-doetinchem.nl gaan reserveren om in een fijne ambiance samen met een paar fantastische mensen terug te kijken naar dit bijzondere avontuur.

Het is de laatste keer dat Herbert Reindsen en Pauline Zoethout voor mij alle wedstrijdzaken regelen en dat Karin Bazen weer aan de teltafel plaats neemt om voor mij de score bij te houden. Wat zijn jullie een fantastisch stel mensen. Ontzettend bedankt. Het afscheid is soms ook een verlichting.
De verlichting zit hem erin dat ik me niet meer druk hoef te maken over hoe het binnen jullie vereniging gaat in de toekomst. Dit heeft mij veel energie gekost. Ik hoop dat er meer mensen gaan opstaan om te zorgen dat het Orion weer wordt zoals het vroeger was. Jullie moeten ervoor zorgen dat het ‘oude Orion’ weer terugkomt. Dit is helaas nu niet het geval. Ik hoop dat er wat Orion coryfeeën weer hiervoor gaan opstaan en zich met hun clubbie gaan bemoeien.

Respect
Dan mijn team. Vier jaar lang lief en leed gedeeld, vier jaar lang drie keer per week trainen en in de competitie een warming up-training en wedstrijd voorbereiden. Ik zal maar niet tellen hoeveel trainingen ik op papier gemaakt hebt. Ze staan allemaal gearchiveerd in mappen op drie schappen bij al mijn trainingen van minimaal de laatste 30 jaar. Ik heb veel respect voor jullie, zeker hoe jullie het laatste jaar zijn doorgekomen.
Veel ongemakken en een te kleine selectie maakt dit jaar een zeer lastige tijd, maar toch stonden jullie er altijd weer op de trainingen en tijdens de wedstrijden. Door deze zaken was het niet altijd mogelijk een goed resultaat te halen, maar toch was iedereen er gewoon weer op de maandagtraining.
Nog twee wedstrijden en dan hoop ik dat we kunnen zeggen dat we het maximale resultaat eruit hebben weten te halen. Ik ga jullie zeker missen. Ik hoop dat iedereen vindt wat je in jouw hoofd hebt om volgend jaar te gaan doen.

Alleskunner
Dan de begeleidingsstaf Tim ten Pas en Kees Stelwagen. Tim ken ik natuurlijk al heel lang en weet precies wat ik aan hem heb en hij denk ik ook omgekeerd. Ook onze wegen gaan scheiden maar weet zeker dat we in de toekomst nog wel weer een projectje samen gaan oppakken. Dank je wel. En als laatste de man, die aan het eind van het vorige seizoen nog niet wist dat hij de manager van Dames 1 zou worden, Kees. Wat een fantastisch man ben je! Vanuit het niets, zonder faciliteiten heb jij veel wensen van mij en de dames geregeld en heb je zeer veel werk voor mij uit handen genomen.
De afspraak die wij hadden gemaakt was eenmaal per week op de training en de zaterdag mee naar de wedstrijden. Maar jij ontpopte je tot alleskunner en vaak was je gewoon drie keer per week op de training aanwezig. Dank, dank, dank, jammer maar begrijpelijk dat je met alles gaat stoppen ook binnen de vereniging.

Toch ben ik nog één iemand vergeten de echte Orion Coryfee Pim Raterink. Niet meer actief binnen zijn Orion, maar één belletje van mijn meiden en hij was voor even weer Orion-man. Het gesprekje met mijn team heeft ons goed gedaan. Fijn! Jammer dat je niet meer jouw visie op de club geeft.
Ik wens iedereen nog één keer een leuke volleybalmiddag/avond waarin we hopelijk laten zien dat we het verdienen om in de Topdivisie te mogen blijven. Het gaat ieder goed en blijf gezond en dan zien we elkaar vast nog wel eens een keer.

 

Jeroen Peeters
Trainer/coach