Denkend aan Adri de Wilde . . .

Adri trad iedereen met respect tegemoet

Zaterdagochtend 23 juli. Ik pers sinaasappelen, maak ontbijt en check de mailbox. Kijk ook even naar facebook om te zien wie waar wat heeft meegemaakt. Plotseling verschijnt het bericht dat Adri de Wilde twee dagen eerder tijdens zijn vakantie, nog maar 64 jaar oud, plotseling is overleden. Geschokt en vol ongeloof lees ik het bericht nog een keer. Het staat er echt. En toch kost het nog enige tijd tot het pas goed tot mij door dringt, ik ben verbijsterd!

Ik heb Adri leren kennen toen hij halverwege de jaren 80 van de vorige eeuw als trainer aantrad bij wat toen nog Mepal Orion heette. Een volleybaldier dat een verdienstelijke loopbaan als spelverdeler bij EAVV achter zich had liggen en inmiddels zijn sporen als trainer al had verdiend.
De jaren daarvoor had Orion met enige regelmaat met trainerswisselingen te maken gehad. Met de komst van Adri kwam daar een eind aan. Hij bracht rust bij Heren 1 en bleef vele jaren als trainer aan het roer staan. En dat had alles te maken met de persoonlijkheid van Adri. Hij was een vriendelijke, hartelijke en belangstellende man. In staat om de spelers aan zich te binden, hetgeen niet altijd gemakkelijk was, maar hij kon het vrijwel moeiteloos.
Los van het volleybaltechnische deel van zijn trainerschap was hij in staat om het team tot een geheel te smeden. Door ook in de persoonlijke sfeer een band op te bouwen. Altijd informeren hoe het met de persoonlijke omstandigheden van de spelers en begeleiding ging. Lief en leed delen waar dat nodig was. Maar daarnaast ook een man die vrolijke humor kon inbouwen als de situatie daar mogelijkheden voor bood tijdens de drie avondtrainingen per week die in die jaren het meest haalbare waren . . .  ( Geld was er toen bijna helemaal niet, bakkeleien over een kilometervergoeding van 25 cent en het verstrekken van kleding en schoenen waren de norm , , , )
Adri was het die de spelers lootjes liet trekken voor een Sinterklaasviering een dag voor de Europacupuitwedstrijd in en tegen Montpellier.  Typisch zijn manier om de wedstrijdspanning te verminderen.

Visie
Adri was een trainer die altijd goed voorbereid de zaal in kwam. Hij had een duidelijke visie maar ging een discussie nooit uit de weg. Best bereid om, indien nodig, iets aan te passen. Het bleven zeldzame uitzonderingen, gewoon omdat het niet nodig bleek te zijn.

Ik kan mij niet herinneren dat er ruzieachtige situaties waren die binnen het team voor grote tegenstellingen zorgden. Ook dat was een verdienste van Adri. Want terwijl ik terugkijk naar de verschillende teamfoto’s uit die jaren zie ik best wel heel verschillende spelers terug die qua karakter soms heel verschillend waren. Maar Adri had een speciale manier om de gezichten dezelfde kant op te krijgen. Teambesprekingen, maar ook individuele gesprekken zorgden daar voor. Adri was daar heel goed in. Het tekende zijn betrokkenheid en belangstelling voor de mens achter de sporter.

Bevlogen
En natuurlijk beheerste hij het volleybal in al zijn facetten. (Ik realiseer mij hoeveel er sinds die tijd in het spelletje is veranderd…) Ik heb veel trainingen bijgewoond. De combinatie van bevlogen volleyballiefhebber en leraar lichamelijke opvoeding in Deventer maakte het mogelijk dat spelers beter werden en Orion altijd om de hoogste plaatsen meedeed.

Adri was een echt mensenmens. Ik heb hem situaties zien oplossen op een manier die bewondering afdwong. Vrijwel altijd slaagde hij er in om problemen tot ieders tevredenheid af te wikkelen. Ook omdat hij iedereen met respect tegemoet trad.

Ook op andere gebieden was Adri een man met de nodige inhoud. Dat merkte ik vooral tijdens de uitwedstrijden voor de verschillende Europacups. We deelden dan altijd een kamer en konden uitweiden over talloze onderwerpen die dan even niets met volleybal te maken hadden. Het waren memorabele momenten. Maar gelukkig was Adri ook een man met humor. Hij kon van veel dingen genieten en hield van goede grappen. Zie de lach op zijn gezicht nog altijd voor me . . .  En, niet onbelangrijk in de sportwereld, hij kon ook heel goed relativeren.

Geen wonder dus dat ik kort geleden blij verrast was dat hij het komend seizoen, samen met Pim Raterink, als assistent de technische staf van Seesing Personeel | Orion zou komen versterken. Ik keek er al naar uit om bij te praten en herinneringen op te halen aan een lange tijd die we hebben gedeeld bij Orion. Met een klap is dat vooruitzicht weggevaagd. Ik kan het nog bijna niet geloven. Er zal vast wel bij de eerste thuiswedstrijd een lege stoel staan die ons aan hem zal herinneren.

Ondertussen denk ik aan zijn vrouw Gea en de kinderen . . .

Henk Breuker
Oud-manager Heren 1

Foto aanhef: Hoogendoorn