De Pepernoot Cup 2019

Carolus Mollebuik was er maar druk mee

Eind november, begin december is er door diverse teams van  Rabobank Orion gestreden om de ‘Pepernoot Cup’. Preciezer: Die teams die trainer Karel Mollevanger probeert beter te laten volleyknallen.

Tijdens een training speelt men een twee-tegen-twee-toernooi. Op een half veld ballen de deelnemers telkens één setje tot de 12. Telkens met een andere team genoot/ teamgenote.

Karel heeft daar een heel uitgekiend wedstrijdschema voor ontworpen en het klopt inderdaad. Iedereen balt tegen iedereen en met iedereen. De behaalde punten worden individueel opgeteld en met aftrek van het slechtste resultaat kom je uiteindelijk tot een eindrangschikking, met een winnaar.
Vervolgens wijst Karel ook nog een MVP aan. MVP staat voor Most Valuable Player.  Soms doet hij dat in overleg met andere volleybaldeskundologen en meestal op grond van discutabele feiten of vooroordelen.

Carolus Mollevanger,
volley-deskundoloog.

Karel organiseert dit seizoen nog meer van die toernooien, zoals de ‘Appelflap Cup’,  ‘De PaasEi Cup’ en aan het eind van het seizoen ‘De Zomer Cup’. Heren 5 gaat dan strijden om een heuse Wisselbokaal. Die je dan mag houden als je die drie keer wint.

Meisjes B2
De B2-meisjes streden op een maandagavond in het Metzo fanatiek om de Cup. Geweldig om te zien hoe de meiden het beste uit zichzelf halen en voor elk punt strijden.
Vele wedstrijden eindigden in 12-11. Na het optrekken van de kruitdampen werd Luna Bos eerste en uiteraard winnares van de Pepernoot Cup 2019. Luna scoorde slechts twee puntjes meer dan Amber Hetterscheid en Ymke van Baalen.
De jury besloot om Ymke tot MVP te benoemen. Terecht, dat wel. Iedereen kon echter terugkijken op een mooi toernooi, waarvan het motto was: ‘Meedoen is belangrijker dan verliezen’. Karel Mollevanger reikte de prijzen uit namens de Jury.

Meisjes B 1
Dinsdag 4 december werd door de zeer gemotiveerde B1 ladies voor elk puntje geknokt. Er viel wat te winnen In de Orion Arena zagen de weinige toeschouwers hele spectaculaire wedstrijden voorbijkomen. De meeste meiden haalden een hoger niveau dan in hun kompetitiewedstrijden. De dames ontdekten dat de serve een geducht wapen is, vooral als je er weinig fouten mee maakt.  Na vele leuke wedstrijden en lang gereken van de jury kon de winnares van de Pepernoot Cup, Nyah Go, de enorme bokaal in de lucht houden.
Nanna, Nadya en Bonny eindigden met z’n drieën op de tweede  plaats. Anouk Hissink werd uitgeroepen tot MVP en Maureen Agelink kreeg de Aanmoedigingsprijs, voorheen de Poedelprijs. Voor Maureen was zo’n twee-tegen-twee-toernooi helemaal nieuw, maar ze groeide in het toernooi. En helaas, dit is een waarheid als een koe, kan er maar één winnen. Klasse Nyah.

Dames 4
Een paar weken later dan gepland speelde Dames 4 haar Pepernoot Cup-wedstrijden in de sporthal van het Metzo. Hun trainer Karel verheugt zich altijd al ruim van tevoren op dit toernooi. Wat zijn die dames fanatiek. Ze gaan voor elke bal en pas als de bal gestuiterd heeft en er binnensmonds een verstaanbare kreet is geuit, is er even die ontspanning.

Voor even maar, want dan gaan ze D’ran. Wat was het spannend en wat zag jullie schrijver dezes, prachtige clashes. Sandra behaalde vijf zeges oftewel vijf keer het maximum van 12 punten.
De stralende vrouw van ene Arjan mocht de trofee uit handen van Karel in ontvangst nemen. Hetty Meyer werd uitgeroepen tot MVP, maar eigenlijk hadden de andere zeven deelneemsters deze prijs ook verdiend. Hulde Dames 4.

O ja, Ellis Reessink bracht ons een grote zak met een assortiment aan chocola (kerstkransjes, blaadjes). Dat ging, het klinkt vreemd, erin als koek bij de dames van 4. De afgetrainde ladies kunnen het hebben en hoeven niet meer op het lijntje te letten. Karel mocht even de kleedkamer in (als daar maar geen klachten over komen) om de prijzen respectievelijk de bekers uit te reiken. Dat deed de goede man blozen.

Heren 5
Tot slot van al die toernooien waren de mannen van Heren 5 aan de beurt. De heren hadden, zo vertelden ze toernooidirecteur Carolus Mollenafknaller, erg toegeleefd naar deze wedstrijden. Vanaf de eerste serves ging het er emotioneel op los. Een punt was pas gescoord als hij duidelijk binnen de lijntjes van het halve veld was gevallen.
De keer’ls van H 5 hadden al een keertje geoefend op een andere trainingsavond en zó geproefd van de dan ontstane grimmige sfeer op de veldjes. Pascal Sas was de eigenlijke favoriet en hij was er klaar voor. Maar ook de andere acht heren hadden er zin in en hadden er met hun voeding vooraf speciaal rekening mee gehouden.

Het niveau was hoog op dinsdagavond 17 december. Er heerste sfeer, hele beschavingen werden na weer een mislukte actie, verdoemd, maar men bleef strijden voor elk puntje. Heel vermakelijk om naar te kijken. Ik vermoed dat heel wat mannen woensdag en donderdag na dit toernooi last zullen hebben van diverse spiertjes.

Na zeven pittige potjes waren de meesten gesloopt, maar er was wel een winnaar. En wat voor een: Mathieu ten Tije. Op de voet gevolgd (één puntje) door Jip Hogenboom. De laatste had tot aan de vijfde ronde het peloton aangevoerd. Helaas de laatste twee gevechten werden met 12-8 verloren.
Rik Eykelkamp, door het team ‘De Schaduw’ genoemd vanwege zijn lengte, kon helaas geen potten breken en Marcel Klomps begon te laat aan een indrukwekkende opmars.

De conclusie was na afloop: Dit toernooi had een waardige winnaar en hij kan binnenkort de Wisselbokaal tegemoetzien. Jip werd tot slot de MVP van het toernooi, al hadden de andere mannen van dit strijdbare team het zeker ook verdiend om tot MVP te worden uitgeroepen. De bekers werden wederom uitgereikt organisator Karolus Mollebuik.