Minder tapen en meer appeltaart eten

Reflecteren is kijken in de spiegel en realiseren, dat het er toch niet zo mooi uitziet als je dacht. Met een 3-1 verlies uit in Assen leek het de coach toch wel eens verstandig om eens kritisch te kijken naar wat het individu beter kan om het team beter te laten presteren. De term voorbereiding werd veelvoudig gebruikt waardoor ik nu zit te denken: hoe was mijn voorbereiding op deze wedstrijd?

Na een jaar stilzitten eindelijk weer op de been, zit het wedstrijdshirt wel wat strakker dan voorheen. De filosofie dat rust ook een prikkel is, heb ik een jaar lang kunnen ervaren. Ik heb dan ook nog nooit zo’n lange voorbereiding gehad op een wedstrijd.
Daarnaast was de traktatie van Nemmo een perfecte toevoeging. Fruit, snelle suikers en wat eiwitten in de vorm van appeltaart met slagroom waren de overige ingrediënten voor een ongelooflijk (T-shirt) strakke wedstrijdvoorbereiding.

Daarnaast werd het woord ‘voorbereiding’ ook gebruikt om aan te geven wat ons strijdplan is en hoe we hier tijdens de wedstrijd elkaar op attenderen. Uitspraken als: ‘die kleine staat weer aan het net’ of  ‘die dikke moet serveren’ zijn hier perfecte voorbeelden van. Daarnaast wordt er tijdens het serveren door spelers aan het net altijd aangegeven wat er wordt geblokkeerd. Dit doen ze door het opsteken van hun vingers. Eén vinger wordt opgestoken om aan te geven dat het blok rechtdoorgeslagen ballen gaat stoppen en twee vingers door het blok zodanig te positioneren dat diagonaalgeslagen ballen gestopt worden. En hier is waar het in die wedstrijd volgens mij mis ging.

Te veel spelers hadden de vingers zodanig ingetapet, dat er altijd drie vingers werden opgestoken, waardoor niemand meer wist wat er moest gebeuren. Conclusie: we moeten voortaan minder tape gebruiken voor de vingers en het goede behouden door structureel een appeltaart met slagroom te nuttigen voor de wedstrijd.

Dik Heusinkveld