Dames 1 en Irene tanken zelfvertrouwen

‘De meiden zijn als team zeer loyaal aan elkaar’

De accu is opgeladen. Dames 1 begint met routinier Irene Bloem (26) op 20 april super gemotiveerd aan de  twee degradatieduels die een verlengd verblijf in de eerste divisie moeten veilig stellen. Ook de laatste competitiewedstrijd, tegen de Pintelier/Veracles DS2, wordt  gebruikt om tactische foefjes uit te proberen. Zoals wat meer verrassing in de aanval, waardoor die minder voorspelbaar wordt.

,,Als we zo spelen als tegen Zwolle 2 heb ik er alle vertrouwen in,” zegt Irene vol overtuiging over de voorlaatste wedstrijd op 6 april. ,,Die ging weliswaar met 4-0 verloren, maar het was  tegen niemand minder dan de kampioen. We waren er elke set bijna, kwamen in de afwerking slechts enkele puntjes tekort. Het was onze beste wedstrijd tot nu toe. De meiden zijn nog steeds trots op het vertoonde spel. Dat geeft moed en inspiratie voor de toekomst.”

Voor hun gevoel speelden de Doetinchemse dames bij vlagen al vaker de sterren van de hemel. Zeker naarmate de competitie vorderde en het plezier in volleybal bij het vorig seizoen gedegradeerde team van Rensa Family Orion helemaal terug is. Het gewenste resultaat bleef echter uit. Met tot nu toe slechts één gewonnen wedstrijd en de rode lantaarn in de Eerste Divisie A.

De statistieken vertellen volgens Irene niet het hele verhaal, want: ,,We begonnen met een compleet nieuwe groep. Maar liefst acht speelsters waren vertrokken. Dan duurt het even voordat je aan elkaar gewend bent en het juiste ritme hebt.”  De gewenste eenheid is er inmiddels, het team blaakt van strijdlust en een groeiend zelfvertrouwen. ,,Ook buiten het veld kunnen we het goed met elkaar vinden. Als dat niet lukt, wordt het ook in het veld moeilijk.”

Jonkies
Alle focus ligt nu op de twee P/D-duels op 20 april, waarvan de tegenstanders nog niet bekend zijn. Irene benadrukt het thuisvoordeel en zegt goed met druk te kunnen omgaan. ,,Daar haal ik energie uit, zeker als er iets gebeurt in de zaal. Wat wrijving met de tegenstander kan ik goed in mijn voordeel omzetten.” De voorbeeldfunctie die ze zichzelf vooral voor de jonkies toedicht uit zich in het op sleeptouw nemen van het team in moeilijke ogenblikken en in randzaken. ,,Zoals met krachttraining. Heel belangrijk.”

Irene is een kind van de club. Vader,  moeder, nichtjes, ooms en tantes, alle Bloemetjes ademen Orion. Sinds haar zesde is ze van de partij. ,,Het is en blijft mijn cluppie. Ik ben blij dat ik weer bij Orion speel,” zegt ze bij een terugblik op een kortstondige uitleenperiode bij Halley/Wehl en twee seizoenen België toen ze uitkwam voor het destijds in de B-league spelende VDK uit Gent. ,,Maar, dat was in coronatijd, ik kwam niet altijd aan spelen toe.”

Kiezen
Opvallend gevarieerd zijn de hobby’s die ze als kind en tiener had naast volleybal. ,,Turnen bij Ypsilon, tennis op de Vijverberg, pianoles op de Muziekschool. Het werd op den duur een beetje veel, ik moest echt kiezen. Natuurlijk werd het volleybal, maar piano speel ik nog steeds.” Ze deed havo op het Ludger en studeerde Sport- en Bewegingseducatie op de HAN in Nijmegen. Dit seizoen is haar eerste bij Dames 1. ,,Voordien zat ik bij Dames 2, maar trainde ook mee bij Dames 1.”

Niemand hoopt het, maar als het degradatiespook toch een feit wordt. Wat dan? ,,De meiden zijn als team zeer loyaal aan elkaar. Ze willen beslist doorgaan. Maar er moet wel versterking komen. Zowel bij handhaving als bij degradatie.“ Gelukkig zit degraderen volgens Irene in niemands hoofd.

Tekst: Rob Lureman
Foto’s: Martien Wassink