Marco ziet voldoende perspectief

We sporten op een steeds lager niveau

De column van sportverslaggever Raymond Willemsen in de Gelderlander van 3 februari over sporten op een steeds lager niveau sprak boekdelen. Tijd om de alarmbellen te laten rinkelen, want het gaat niet goed met de (team)sport in de Achterhoek. Tijden van weleer komen voorlopig niet terug. Dan hebben we het over de Graafschap als gevreesde eredivisionist, de landstitel van Orion-Dames 1, de Gazellen als handbaltopper, de tafeltennissers van Hercules die op Europees niveau acteerden. Tijd om met algeheel technisch coördinator Marco Buiting na te denken over de toekomst van het volleybal en Rensa Family Orion in het bijzonder.

Bij Marco geen twijfel

Bij Marco is geen twijfel: hoe somber de toekomst van de teamsporten soms ook lijkt. Er is voldoende perspectief. Zeker bij Orion dat hij een gunstige uitzondering noemt in de kommer en kwel van het landelijk beeld. ,,Er wordt weer gebouwd aan een solide basis die hoop geeft voor later. Maar dat kost tijd, vaak heel veel tijd. Er moet nog veel veranderen. Vooral binnen de vereniging moeten leuke dingen naast volleybal komen om de jeugd te binden.”

Het is bij Marco’s toekomstbeeld een combinatie van veranderingen die op til zijn en al zijn doorgevoerd, relativeren en wishful thinking. Fors ledenverlies, minder jeugdige aanwas, gebrek aan vrijwilligers, onrust op de ledenvergadering en uitblijvend succes bij een aantal teams. Het is niet het verhaal dat Marco wil horen. Doemdenken past niet in zijn denkraam. Er is zoveel moois waaraan je je kunt optrekken en die kant moet het bij Orion dan ook op. Als beginnend lichtpuntje waarop iedereen trots kan zijn noemt hij het groeiend aantal CMV-tjes. ,,Dwars tegen veel verwachtingen in. Ze hadden ook voor een ander sport kunnen kiezen. Nu moet je zien dat je ze vasthoudt.”

Bezem
Ander positief voorbeeld is volgens hem, hoe ironisch ook, het verhaal van Dames 1. Met Heren 1 ooit het vlaggenschip van de vereniging. Afgelopen seizoen gedegradeerd, acht speelsters die vertrokken en nederlaag op nederlaag. Somberheid lijkt troef, maar het nieuwe team groeit volgens Marco tegen de verdrukking in. Er wordt ondanks alle tegenslag weer met plezier gespeeld en er is vertrouwen in de toekomst. ,,De bezem is door de selectie gehaald en dat was maar goed ook. Met dit team kun je weer bouwen. Het enthousiasme straalt er vanaf. De meiden zijn super gemotiveerd. Succes zal ooit wel komen.”

Dat geldt volgens hem óók voor Dames 2, dat is afgedaald naar de Eerste Klasse. Ook daar is het plezier terug in het spel. Marco staat vervolgens stil bij de succesreeks van Heren 2, dat waarschijnlijk zal doorstoten naar de nieuw te vormen Superdivisie. Hij roemt de hartverwarmende teamgeest als visitekaartje. En dat heeft, hoopt hij, zijn uitwerking op de regio.

Wat de mannenlijn betreft, maakt hij zich toch zorgen. ,,Maar dat is niet alleen bij Orion, ook landelijk.” Noemt de vergaande individualisering van de samenleving met andere interesses en verleidingen. ,,Je kunt niveau maken met aantallen en structuur.” Als voorbeeld noemt Marco de Open Club (NOJK). ,,Tien jaar geleden werd ik met Jongens D landskampioen. Dit seizoen is geen enkel jongensteam vertegenwoordigd in de finale. Toen was er voldoende aanwas, nu niet meer. Dat gebrek geldt voor de hele regio.” Een van de remedies is bouwen bij de CMV door werving op scholen. ,,Met dit project is Marc Donker belast en dat werpt zijn eerste vruchten af.”

Aanvullende leuke nevenactiviteiten moeten de jeugd aan het volleyballen krijgen zoals de Nevobo Sportspeeltuin (voor 4 tot 6 jaar), smashbal (6 tot 14 jaar) en een drie-tegen-drie-competitie. ,,Daarmee kun je kleinere clubs faciliteren en die kunnen dan ook weer groeien naar een bepaald niveau.” Een sportpas voor elk kind tot 12 jaar zou helemaal ideaal zijn. Dan kunnen ze bij elke tak van sport de sfeer proeven.” Blijkbaar werken de nieuwe nevenactiviteiten inspirerend, want landelijk groeit inmiddels het aantal leden, met name bij de B-, C en CMV-jeugd.

Plezier
Samenvattend wil Marco de nadruk leggen op plezier, dat de verbindende factor is om te groeien. ,,Betrokkenheid en verantwoordelijkheid nemen per speler en team is daarbij van wezenlijk belang.”

De verre toekomst voor het volleybal op plaatselijk en regionaal niveau ligt volgens hem in de terugkeer naar de omnivereniging, waarbij volleybal één van de takken van sport is.

Tekst: Rob Lureman
Foto’s: Martien Wassink